De autoregeling geeft in de ideale situatie handen en voeten aan een modern, strategisch mobiliteitsbeleid. Voor een leasemaatschappij is het eveneens een onmisbaar document voor het uitvoeren van operationele taken van klanten. Maar in de praktijk blijkt het document door leaserijders vaak te worden ervaren als wurgcontract. Partijen roepen op tot een nieuwe balans.

Een nieuwe sessie van de FleetAcademy stond gisteren in het teken van de autoregeling. Een thema dat de gemoederen in mobiliteitsland danig bezighoudt. Vooral nu tal van organisaties bezig zijn hun aloude ‘autogestuurde’ fleetmanagement te vertalen in het ‘mobiliteitsgestuurde’ mobiliteitsmanagement. Waarbij de grootste verandering wellicht is dat in het nieuwe beleid de medewerker steeds meer ‘in control’ is over zijn of haar mobiliteit, benadrukt Eric Wijbenga van  fleetmanagementorganisatie Dragintra.

De FleetAcademy-sprekers (vlnr) verkeerspycholoog Gerard Tertoolen, Mark Goeman. Eric Wijbenga, Jan van Delft en Rob Groenen (Fleetprofile)

Wijbenga schetst tijdens de FleetAcademy-sessie in eerste instantie de ideale autoregeling. Die moet gezien worden als vertaalslag van het strategische mobiliteitsbeleid naar tactische en uitvoerbare maatregelen. Waarbij het coachen van rijgedrag en het beperken van privékilometers niet mogen ontbreken. “Daarbij moet altijd de doelstelling in de gaten worden gehouden: het beperken van de kosten. Regels moeten niet alleen omwille van de regels worden uitgevoerd.”

Alle stakeholders

Dat er niet één soort universele autoregeling bestaat, komt vooral door het grote verschil in beleid door fleetowners ten aanzien van mobiliteit. Maar er zijn wel degelijk succesfactoren te benoemen voor een goede autoregeling waarin de belangrijke trends zitten verweven, zoals elektrisch rijden of het omgaan met ‘big data’. Een goede regeling moet vooral in overleg met alle stakeholders binnen een bedrijf tot stand komen. “Dat maakt het transparant en daarmee creëer je draagvlak. Eventueel kan er een benchmark worden gebruikt voor een bepaalde sector waarbij dit jaarlijks wordt geüpdatet. Dat laatste is sowieso van belang, net als de regeling consequent uitvoeren”, aldus Wijbenga.

Alles wat bij werknemers als druk wordt ervaren, als ‘vervelend gedoe’, is gedoemd te mislukken

Bij ALD Automotive in het Mobility Experience Center, waar de sessie plaatsvindt, zijn er regelmatig pittige discussies over de autoregeling, weet Mark Goeman, accountmanager bij ALD. Dat komt ook door de vaak conflicterende belangen van de stakeholders: de salesmanager die ‘gewoon’ een dikke auto wil, de jongere generatie die het liefst geen ‘eigen’ auto voor de deur wil en de administratie die vreest voor meer werk als er bijvoorbeeld een mobiliteitsbudget wordt ingevoerd.

Bandenspanninsgdagen

Daarbij ziet hij veel goedbedoelde maatregelen om bijvoorbeeld brandstof en CO2 te besparen mislukken. “Bandenspanninsgdagen, verplichte treinritten, alles wat bij werknemers als druk wordt

Het Mobility Experience Center van ALD

ervaren, als ‘vervelend gedoe’, is gedoemd te mislukken. Wat doorgaans wel werkt, is belonen met geld waarbij je niet verplicht wordt om deel te nemen.”

Goeman heeft tal van voorbeelden van bedrijven die opmerkelijke besparingen hebben doorgevoerd op bijvoorbeeld de brandstofkosten. Het uit 1000 auto’s tellende park van een grote Utrechtse adviesorganisatie bijvoorbeeld. Dat bedrijf bespaart 38.000 euro per jaar nadat een beloningsstructuur is opgezet compleet met app en website. “Een andere klant met 1600 auto’s heeft alleen al bijna 11% bespaard door blackboxen in de auto’s te bouwen. Daar wordt verder niets mee gedaan, alleen de aanwezigheid van het systeem blijkt voldoende.”

Afkoopregelingen

Die ‘pittige discussies’ over autoregelingen zien ze ook bij de Vereniging Zakelijke Rijders (VZR). Volgens voorzitter Jan van Delft komen er dagelijks wel drie telefoontjes binnen met vragen over de autoregeling. VZR heeft zo’n 25.000 leden. “Als je bedenkt dat werknemers gemiddeld 3,5 jaar werken bij een werkgever en dat een leasecontract nog altijd een looptijd heeft van tussen de 4 en 5 jaar, snap je dat de meeste strijd gaat over afkoopregelingen en beëindigingskosten.”

Voor 80% is een autoregeling bedoeld voor werkgevers om kosten te besparen

Bij VZR krijgen ze heel wat autoregelingen onder ogen. De club heeft zelfs een keurmerk voor regelingen ontwikkeld. Hard nodig, volgens Van Delft. Want veel contracten die hij ziet zijn regelrechte wurgcontracten. Waarbij de eerder genoemde afkoopregeling maar ook het eigen risico en het afwentelen van kosten op de werknemer tot de grootste twistpunten behoren.

Geen vakbond

Van Delft: “Voor 80% is een autoregeling bedoeld voor werkgevers om kosten te besparen. Representativiteit is een tweede drijfveer gevolgd door mvo. De kosten voor een werknemer staat pas op een vierde plek”.

VZR benadrukt geen vakbond te zijn voor leaserijders. Het wil constructief meewerken aan oplossingen voor potentiele conflicten die vanuit een autoregeling kunnen ontstaan. Er moet een betere balans komen waarbij het belang van de medewerker, die tegenwoordig heel anders aankijkt tegen een auto van de zaak, mee wordt genomen. Zowel Van Delft als Wijbenga zullen zich hier hard voor gaan maken. Want met de vlaktax wordt een goede regeling alleen maar belangrijker. Voor veel mensen zal de uniforme 22% bijtelling een kostenverhoging betekenen, helemaal voor de grote groep die hebben geprofiteerd van de kortingen van de afgelopen jaren. Wijbenga: “Als mensen meer gaan betalen voor hun leaseauto, zullen ze ook meer privékilometers gaan maken. En dat wil je als werkgever al helemaal niet.”

Een niet mis te verstane slight van Jan van Delft van VZR

Delen: